به نام یگانه
ماه ، دریا را به خود می خواند و ،
آب ،
با کمندی ، در فضاها ناپدید ،
دم به دم خود را به بالا می کشید .
جا به جا در راه ِ این دلدادگان
اختران آویخته فانوس ها .
گفتم این دریا و این یک ذره راه !
می رساند عاقبت خود را به ماه !
من ، چه می گویم ، جدا از ماه ِ خویش
بین ما ،
افسوس ،
اقیانوس ها .......
( فریدون مشیری )
به نام خدا
دیشب آیینه به تنهایی من می خندید
و نگاهم به عبث
به روی بستر آیینه ی غم ، جاری بود.
در سکوتی که من و آیینه تنها بودیم
قصه ی غصه ی اندوهم را
با نگاهش گفتم
آیینه از غم ِ من نرم ، شکست .
( امیر وفا )
یا خدا
با تشکر از دوستانی که صمیمانه حضور پیدا کردن و نظر دادن : بی رنگ ، سفید ، سبز ، آبی .....
می دونیم که :
رنگ قرمز : رنگ خون هستش . قرمز سلطان رنگ ها بحساب می یاد . مردم اونو رنگ خطر و شجاعت می دونن .
نارنجی : معمولا رنگ سلامتی می دوننش . مردم اونو رنگ قدرت می شناسن .
زرد : رنگ خورشید ه . اونو رنگ شادی هم می گن .
سبز : رنگ چمنزار ه . بهش رنگ زندگی هم میگن . مردم اونو رنگ اندیشه و فکر کردن می دونن .
آبی : رنک ِآسمونه . به رنگ صلح هم معروفه .
اما
امروزه رنگها اثر خودشونو از دست دادن . هر روز سفیدی به سیاهی شبیه تر میشه و سیاهی با تصاویری مبهم به اشتباه گرفته می شه .
نمی دونم شاید این نفس ِ خودمونه که سیاه و مبهم شده و باعث شده احساس ، قدرت ِ عظیم محبت کردن ، دوست داشتن ، مهربون بودن را فراموش کنیم.
همه مون بی اثر شدیم ، مثل ِ خودکاری که جوهرش تموم شده ، احساسمون هم تموم شده .
کاش می تونستیم بی رنگ و پاک مثل آب بمونیم . اما افسوس که زندگیمون هزار رنگه و دست هامون آلوده به رنگها شدن .
کاش همه چیزرنگ بهار بود ، سبز بود ، حتی ابرای سیاه سبز میشدن . کاش همه چیز مثل آسمون آبی بود .......
می خواستیم ساده باشیم ، اما باز هم آرزو هامون رنگی شدن !!!!
به نام خدا
مصیبت تخریب حرم امام را به آقا امام زمان و تمام انسان های آزاده تسلیت می گم . این کار
اونقدر وحشیانه است که عقل نمی تونه بپذیرش .
فقط این کلام خدا در موردشون کافیه :
یریدون لیطفوا نور الله بافواههم والله متم نوره و لو کره الکافرون
وبلاگ تا 10 روز به نشونه محکوم کردن این عمل تعطیله . لطفا توی این مدت کامنت هم گذاشته نشه . با
تشکر .
به نام خدای بی رنگ ِ خالق رنگ
راستی ! خیلی چیز ها را میشه با رنگ سنجید و قیاس کرد .
مثلا :
چهره ی گشاده آدمها را با رنگ صورتی .
چشم های شفاف و زلال ، اما تیره را با سیاهی شب .
دل های پاک و صیقلی آدم ها را با رنگ یاس سفید
صداقت های بی شائبه را با رنگ آبی
معرفت و عشق و انسانیت را به رنگ .............؟
راستی معرفت و عشق و انسانیت را به چه رنگی می توان سنجید ؟ مقایسه کرد ؟
به تام خدا
من انا ری را می کنم دانه
به دل می گویم
خوب بود ، این مردم
دانه های دلشان پیدا بود .
(سهراب سپهری )
به نام خدا
به "شهر الحرام " و یا " محرم الحرام " از هر زاویه ای که بنگری پر از افتخار ، عزت ، حماسه ، آزادی ، ایمان ، شور و ستاره است . حسین ،عباس ،علی اکبر ، علی اصغر ،و حر و.....همگی سرداران ، ستارگان ، 72 یار ارزشمند و راست پیمانان تاریخ هستند .
محرم در زمان ِ پیامبر و میان اعراب قبل از پیامبر ، یکی از چهار ماهی است که در آن به جنگ و کدورت و تلخی نباید پرداخت . بلکه صلح ،اخوت ،و همدلی صفت ِ بارز و مشخص ِ این ماهها است .
اینکه حسین و یارانش این جنگ را بر صلح ترجیح دادند خود یک فلسفه ی زندگی اجتماعی و یک صفت بارز ِ اسوه هاست . ترجیح سختی بر ذلت ،عزت نفس بر خواری و اهانت ، امر به معروف و نهی از منکر را بر تسامح ، باید هماره با تعمق و تامل روا داشت و دقیقا اعمال همین صفات است که به همدلی ، ایمان و زندگی لذت بخش و آرام الهی می انجامد .
حسین و یارانش ، اسوگان تاریخ هستند و ستارگان ایمانند . ستارگانی جاوید که هرگز کم نور و خاموش نمی شوند ، بلکه روز به روز درخشانتر تابش می گیرند
به نام خدا
مدینه بود و غوغا بود
اسیر ِ دیو سرما بود
محمد (ص) سر زد از مکه
که او خورشید ِ دل ها بود
خدیجه همسر ِ او بود
زنی خندان و خوشخو بود
برای شادی و غم ها
خدیجه یاری خوشرو بود
خدا یک دختر ِ زیبا
به آنها داد ، لا لا لا
به اسم ِ فاطمه ، زهرا (س)
امید ِ مادر و بابا
علی (ع) داماد ِ پیغمبر
برای فاطمه همسر
برای دختر ِ خورشید
علی از هر کسی بهتر
علی شیر ِ خدا ، لا لا
علی مشکل گشا ، لالا
شب ِ تاریک نان می برد
برای بجه ها ، لالا
حسن (ع) فرزند ِ آنان بود
حسن مانند ِ بابا بود
شهید ِ زهر ِ دشمن شد
حسن یک کوه ِ تنها بود
علی فرزند ِ دیگر داشت
جوانی کوه پیکر داشت
همیشه حضرت ِ عباس (س)
به لب نام ِ برادر داشت
گل ِ پرپر ، حسینم (ع) کو ؟
گل ِ سرخ و گل ِ شب بو
کنار ِ رود و لب تشنه
تمام ِ غنچه های ِ او
حسین و اکبرم ،لالا
علی ِ اصغرم ، لالا
کجایی عمه جان ، زینب (س)
سکینه دخترم ، لالا
لالا لالا ، گل ِ لاله
نکن گریه ، نکن ناله
شبی سرد است و مهتابی
چرا گریان و بی تابی ؟
برایت قصه هم گفتم
چرا امشب نمی خوابی
لا لا لا جان ِ من لالا
(مصطفی رحماندوست )
به نام خدا
یواش یواش دلم داره بد میشه
پیش چشام مثل قیامت میشه
اشکای غم گل می زنه تو چشمام
یک نفری زل می زنه تو چشمام
اگه برات قصه می گم ، گوش نکن
اما یه اسمی و فراموش نکن
اسم ِ مقدسی که می گم چیه ؟
او که می گم دلش بزرگه کیه ؟
قصه ی ما به سر رسید نداره
قهرمونی به جز " شهید " نداره
یه دختری بود و دلش بزرگ بود
یه روز اسیر ِ چند تا گله گرگ بود
پوشیده بود ، مثلی که ماه تو هاله
سنشو تو خوب می دونی ، سه ساله
رو مقنعه ش ، ردیف ِ پولکی داشت
بابا ، مامان ، داداش ِ کوچکی داشت
عشقو میگن خداییه ، راس می گن
دختر می گن بابا ئیه ، راس می گن
عشق ِ بابا توی ِ دلش به جوش بود
یه مرد ِ خوش قد و بالا عموش بود
هر دو براش مثل گل و نور بودن
می مرد ، اگه یه روز ازش دور بودن
چه کار کنه ؟ تاب صبوری نداشت
بچه بود و طاقت دوری نداشت
سه ساله بود ، اما موهاش سفید شد
وقتی باباش پیش چشاش شهید شد
( غلامرضا کافی )
بنام خدا
امام فرمودند :
پنج کار را بکن و هر چه خواستی گناه کن :
1- روزی ِ خدا را نخورو هرچه خواستی گناه کن
2-از تحت ِ ولایت خدا بیرون آی و هر چه خواستی گناه کن
3-جایی را بیاب که خدا تو را نبیند و هر چه خواستی گناه کن
4-هنگامی که فرشته ی مرگ به سراغت آمد تا جانت را بگیرد او را از خودت دورکن و هر چه خواستی گناه کن
5-هنگامی که مالک دوزخ تو را به جهنم می برد وارد ِ دوزخ نشو و هر چه خواستی گناه کن
