ياد تو ، آن خاطرات دور

مي کند بيگانه ام از خويش

تا که بگريزم از اين محبس

مي زند هر دم به جانم نيش

در حصار حسرت و ترديد

مبهم و تاريک و پنهاني

در حضور خيس چشمانم

ساده و شفاف و لرزاني

من نمي دانم کدامين چشم

زخم خود را بر دل ما زد

يا کدامين دست بي رحمي

رنگ غم بر چهره ي ما زد

در نگاهت مهرباني ها

مرد و خاکستر شد و پژمرد

عشق من در کنج چشمانت

سرد شد، خاموش شد افسرد

در زمستان بود يا پاييز

زهر غم را در شرابم کرد

او که تنها تکيه گاهم بود

بي کس و تنها ، رهايم کرد