نيمه شب ‌آن لحظه هاي خوش كه نهفتست
در دل آرام خود ، وديعه ي رازي
زنده كند از گذشته هاي فرحناك
در سرم انديشه هاي دور و درازي
آه چه شب ها ، كه زنگ برج كليسا
كوفته مي شد به دست صومعه بانان
دستخوش ازدحام خاطره ها ، من
گوش فرا داده بر سرود شبانان