نميدانم چرا رفتي...

نميدانم چرا شايد خطا كردم...

و تو بي آنكه فكر غربت چشمان من باشي ,

نميدانم كجا...تا كي...براي چه...ولي رفتي.

و بعد از رفتنت باران چه معصومانه ميباريد...

و بعد از رفتنت يك قلب دريائي ترك برداشت...

و بعد از رفتنت رسم نوازش در غمي خاكستري گم شد...

و گنجشكي كه هر روز از كنار پنجره با مهرباني دانه بر ميداشت, تمام بالهايش غرق در اندوه غربت شد...

و بعد از رفتن تو آسمان چشمهايم خيس باران شد...

و بعد از رفتنت انگار كسي حس كرد من بي تو هزاران بار در هر لحظه خواهم مرد...

كسي حس كرد من بي تو تمام هستيم از دست خواهد رفت...

و بعد از رفتنت درياچه بغضي كرد...

كسي حس كرد تو نام مرا از ياد خواهي برد...