گــــــــره از زلف خم اندر خم دلبر، وا شد زاهــــــــد پير چو عشّاق جوان رسوا شد

قطــــــــــــره بـــاده ز جام كرمت نوشيدم جانــــــــم از موج غمت، همقدم دريا شد

قصـــــه دوست رها كن كه در انديشه او آتشى ريخت به جانم كه روان فرسا شد

مــــــــــــژده وصل به رندان خرابات رسيد ناگهـــــــان غلغله و رقص و طرب بر پا شد

آتشى را كه ز عشقش، به دل و جانم زد جـــانم از خويش گذر كرد و خليل آسا شد