بگذشت مه روزه ، عيد آمد و عيد آمد
بگذشت شب هجران ، معشوق پديد آمد
آن صبح چو صادق شد ، عذراي تو وامق شد
معشوق تو عاشق شد، شيخ تومريدآمد
شد جنگ و نظر آمد، شد زهر و شکر آمد
شد سنگ و گهر آمد، شد قفل وکليد آمد
جان از تن آلوده ، هم پاک به پاکي رفت

هرچند چو خورشيدي بر پاک و پليد آمد
از لذت جام تو ، دل مانده به دام تو
جان نيز چو واقف شد ، او نيزدويد امد
بس توبه شايسته، بر سنگ تو بشکسته
بس زاهد و بس عابد ، کو خرقه دريد آمد
باغ از دي نامحرم ، سه ماه نميزد دم
بر بوي بها رتو ، ازغيب رسيد ، امد