به خدا نه
یا حضرت دوست
یعنی که کسی غیر ِ تو دارم ؟ به خدا نه !
جز تو به کسی دل بسپارم ؟ به خدا نه !
وقتی تو نباشی و نخندی ، غزل ِ من !
گل می دهد این باغ و بهارم ؟ به خدا نه !
آن خاطره ی خوب ِ زمستانی ِ مان را
از یاد برم ، یکه سوارم ؟ بخدا نه !
ای خوبترینم ، تو نباشی و سرم را
بر بالشی آسوده گذارم ؟ به خدا نه !
چشم ِ تو مرا شاعر و بی حوصله کرده است
نه اینکه تو را دوست ندارم ، به خدا نه !
( امید سوماری )