لالایی
به نام خدا
مدینه بود و غوغا بود
اسیر ِ دیو سرما بود
محمد (ص) سر زد از مکه
که او خورشید ِ دل ها بود
خدیجه همسر ِ او بود
زنی خندان و خوشخو بود
برای شادی و غم ها
خدیجه یاری خوشرو بود
خدا یک دختر ِ زیبا
به آنها داد ، لا لا لا
به اسم ِ فاطمه ، زهرا (س)
امید ِ مادر و بابا
علی (ع) داماد ِ پیغمبر
برای فاطمه همسر
برای دختر ِ خورشید
علی از هر کسی بهتر
علی شیر ِ خدا ، لا لا
علی مشکل گشا ، لالا
شب ِ تاریک نان می برد
برای بجه ها ، لالا
حسن (ع) فرزند ِ آنان بود
حسن مانند ِ بابا بود
شهید ِ زهر ِ دشمن شد
حسن یک کوه ِ تنها بود
علی فرزند ِ دیگر داشت
جوانی کوه پیکر داشت
همیشه حضرت ِ عباس (س)
به لب نام ِ برادر داشت
گل ِ پرپر ، حسینم (ع) کو ؟
گل ِ سرخ و گل ِ شب بو
کنار ِ رود و لب تشنه
تمام ِ غنچه های ِ او
حسین و اکبرم ،لالا
علی ِ اصغرم ، لالا
کجایی عمه جان ، زینب (س)
سکینه دخترم ، لالا
لالا لالا ، گل ِ لاله
نکن گریه ، نکن ناله
شبی سرد است و مهتابی
چرا گریان و بی تابی ؟
برایت قصه هم گفتم
چرا امشب نمی خوابی
لا لا لا جان ِ من لالا
(مصطفی رحماندوست )